Za świetną receptą na powodzenie w dowolnych zawodach stoi w każdym przypadku dobra taktyka oraz mozolna praca podczas trenowania. Należy przygotować sobie scenariusz pojedynczych wydarzeń, aby nie zaprzepaścić całego włożonego przez siebie trudu.

Niejednemu zawodnikowi zdarzył się kiedyś falstart, czyli "spalanie" biegu.

Zawodnicy przez długie tygodnie ćwiczą właściwe tempo docelowe, jednak w dniu zawodów dają się czasami ponieść emocjom lub próbują (z różnym skutkiem) dotrzymać komuś kroku. W efekcie tego typu przedsięwzięć rozpoczynają biec zbyt szybko. W takiej sytuacji cały plan na zawody już przepada. Następnie należy stoczyć dramatyczną bitwę o każdy kilometr. Należy ustalić maksymalną szybkość na konkretnym dystansie oraz zaplanować każdy kilometr. W planie na bieg należy uwzględnić stopniowe przyspieszanie. Tutaj należy mieć świadomość tego, że zbyt gwałtowny zryw może zalać mięśnie kwasem mlekowym, który trochę "blokuje".

Należy także pamiętać o tym, że żaden biegacz, nawet taki w najwyższym stopniu wyćwiczony, nie chce rozpoczynać biegu z tzw. wysokiego "C". W zależności od danego dystansu, należy dać sobie paręset metrów albo nawet parę kilometrów na "wczucie się" w odpowiedni rytm.

Jeśli zainteresował Cię ten tekst, sprawdź przykłady (https://klinikajurajska.pl/nowoczesna-diagnostyka-obrazowa/rtg) umieszczone tutaj. Z pewnością odnajdziesz tutaj coś odpowiedniego dla siebie.

Większość biegaczy prędzej pokonuje pierwszą część dystansu, żeby później zwolnić. Rozpoczynając jednak bieg w wolniejszym tempie, w dalszej części można jednak zacząć wyprzedzać pozostałych zawodników. To natomiast o wiele podbuduje psychikę i doda dodatkowych sił. W długich biegach psychika jest bardzo istotna.

Dla przykładu jeżeli chcesz pobić swój życiowy rekord na 10 kilometrów mniej niż 50 min., to pierwszą "piątkę" pokonuj w tempie 25 min. Jeśli uważasz, że możesz sobie pozwolić na zdobycie rekordu, to w drugiej części rozpocznij dostawać sekundy na jakimkolwiek kilometrze.